Het contrast kan haast niet groter: de atmosfeer tijdens een wedstrijd op Anfield, de voetbaltempel van Engeland en You’ll Never Walk Alone, en het van god verlaten terrein van Zeeburgia in Amsterdam-Oost op een winterse maandagmiddag. Er zijn drie kunstgrasvelden, er is oneindig veel hekwerk en het sportpark ligt naast het spoor; treinen rijden af en aan. En oh ja, het waait er flink.

Toch is er een gemene deler die ervoor zorgt dat ik met een grote glimlach over de ‘heilige grond’ van Zeeburgia loop. Behalve dat Zeeburgia (van 1919, met de ondertitel de eeuwige jeugd) een roemruchte club in het Amsterdamse voetbal is en in de jaren ‘80 van de vorige eeuw op het hoogste amateurniveau van Nederland speelde, is het een talentenfabriek die meer dan 140(!) profs heeft voortgebracht.

Van wie international Ryan Jiro Gravenberch op dit moment het meest stralende ‘product’ is. Sinds absolute toptrainer Arne Slot het roer overnam van Liverpool-legende Jürgen Klopp en Gravenberch eíndelijk vrij spel kreeg, na ook al bij Bayern München engelengeduld te moeten hebben gehad, draaft en dartelt de jongste Ajax-debutant ooit dat het een lieve lust is. Zo’n lust dat Liverpool op dit moment het beste team ter wereld is.

Op het terrein van de club uit Amsterdam-Oost komt op de boarding geregeld het mantra ‘Vertrouwen, discipline, concentratie’ voorbij. Het past bij het spel dat door Liverpool gespeeld wordt. Waar ik nog de lach van Gravenberch aan toe zou willen voegen; precies de lach waarmee ik op het sportpark rondloop.

En er is nog een lichtpuntje, op die grijze, typisch Hollandse winterse maandagmiddag. Rond de klok van half twee stroomt het terrein van Zeeburgia langzaam vol met auto’s. Sjaak Swart stapt uit, Frank Lammers, Aron Winter, Viggo Waas – om er een balletje te trappen.

Want ook dat is Zeeburgia, de plek waar het clubje van Zeeburgia-ambassadeurs Sjakie en (de niet-aanwezige) Freek de Jonge twee keer per week met andere lokale voetbalhelden van weleer hun eeuwige jeugd nog altijd herbeleven. Veel romantischer wordt het niet; bijna net zo romantisch als op Anfield.

Nils Adriaans is schrijver, journalist en specialist binnen de creatieve industrie, maar bovenal voetbaldier.

Beeld: Nils Adriaans / bewerking: Jeroen Bont