Geld maakt niet gelukkig, maar het maakt bepaalde zaken wel makkelijker. Het moet in ieder geval heerlijk zijn om een beetje met je plezierjacht langs de Côte d’Azur te dobberen, aan te meren in de Mongaskische wijk Fontvieille om vervolgens 30 meter verderop naar AS Monaco te gaan kijken. Maar maak je geen zorgen, voor de minder bedeelden is het unieke Stade Louis II ook gewoon per auto, bus of zelfs fiets te bereiken.

Op één van de zesduizend eilanden van Griekenland liggen stadions natuurlijk nogal gauw aan zee, op Kreta - het grootste eiland - heb je er zelfs twee op enkele honderden meters van elkaar. Waarbij het Theodoros Vardinogiannisstadion (succes, commentatoren) van OFI Kreta het wint, qua authenticiteit, qua charme en vooruit, vanwege Nikos Machlas.. Maar als je toch in Heraklion bent kun je het modernere Pankritiostadion van Ergotelis FC (boven in beeld) best even meepakken natuurlijk.

Misschien wel het stadion dat het meest bekend staat om z’n ligging aan zee, het prachtige Riazor van Deportivo la Coruña. Welke topclub heeft er geen pak op de broek gehad? Het enige jammere is het foeilelijke zwembad tussen strand en stadion. Desalniettemin moet je er niet raar van op kijken als er een keer een speler van Depor gewoon een bergje van zand maakt voor een vrije trap.

Als je vanuit het centrum van Salerno een taxi naar een wedstrijd van Salernitana pakt, rij je de hele rit naar het Stadio Arechi strak aan de kustlijn. Je wordt ook afgezet pal aan zee, met rechts zeilbootjes en links het stadion. Vanuit de nok van de Curva Sud kun je in theorie ook heerlijk over zee uit kijken, maar tussen de fanatieke tifosi kom je daar eigenlijk niet aan toe.

Een stadion aan zee is mooi, een stadion van waaruit je de zee kunt zien is nog veel mooier. In het Kroatische Rijeka is het simpelweg onmogelijk om de zee niet te zien, volledig onoverdekt, ingeklemd tussen rotsen en zee. Des te schandaliger dat ze het Stadion Kantrida gaan omtoveren tot een modern stadion met een dak. De unieke locatie blijft, maar het handelsmerk van het stadion wordt zo zonder emotie bij het grofvuil gezet.

Pal aan zee is wellicht wat discutabel, want het Stade François-Coty ligt wat hoger dan de vloedlijn en het is toch nog wel een stukje lopen. Maar toch, als je in dit Playmobil-stadion je penalty over het doel ramt lijkt het toch alsof je ‘m zo de Middellandse Zee in hebt gejaagd. Het stadion van aartsrivaal SC Bastia (aan de andere kant van Corsica) is esthetisch mooier en ligt ook niet ver van zee, maar Ajaccio wint het door het uitzicht.

Dat we op onze redactie groot fan zijn van dit moderne stadion in Kaapstad is geen geheim: we kozen het niet voor niets als cover van SANTOS 365: The world’s greatest football grounds (nog altijd hier te bestellen). De combinatie van het glanzende, voor het WK van 2010 stadion en het prachtige natuurschoon van Zuid-Afrika maakt het een bijzondere ansichtkaart en een stadion waar je direct eens naartoe wil. Des te treuriger dat het momenteel geen vaste bespeler heeft.

We zullen het je niet kwalijk nemen als je het op de kaart niet aan kunt wijzen, maar in het Schotse Arbroath speelt de lokale trots praktisch in zee. Niet zelden heeft een Schotse slager op het tweede niveau een bal dusdanig enthousiast weg geramd dat iemand ‘m vervolgens uit de Noordzee moest vissen. Soms komt de bal door de voortdurende wind van stormkracht ook gewoon net zo hard weer terug, overigens.

Liever zien we dat clubs zo lang mogelijk in hun oude stadion blijven spelen, maar als het nieuwe er zo uit ziet: vooruit. Het Şenol Güneş Stadyumu (vernoemd naar de legendarische Turkse trainer) met z’n opvallende ruitvormen ligt direct aan de Zwarte Zee. Bijkomend voordeel aan de ligging buiten de Turkse bebouwde kom is dat nu niet meer tweewekelijks de halve stad blauw staat van de rook door het vele vuurwerk. Al is daar in Trabzon niemand die daarover maalt.