Misschien kunnen mensen zich de beelden nog wel herinneren, van Fenerbahçe – Feyenoord in 2002. De club uit Rotterdam won met 0-2 en ging daarmee naar het hoofdtoernooi van Champions League, op een chaotische avond in het Aziatische deel van Istanbul. Bij elke corner moesten de Feyenoorders beschermd worden door een haag van schilden van de lokale ME tegen een regen van aanstekers, muntjes en vuurwerk. Welkom bij Fenerbahçe, al is er van een echt welkom eigenlijk geen sprake.

Het zijn die taferelen die zorgen voor een vaste keur aan clichés die gebezigd worden. Zo is een uitwedstrijd in Istanbul ongeacht de tijd van het jaar een heet avondje, wordt er bij voorkeur gespeeld in een heksenketel (om het helemaal af te maken zou Evert ten Napel bij een zege van Feyenoord ongetwijfeld gesproken hebben van ‘geslepen zwaarden aan de Bosporus’).

Fenerbahçe en het Şükrü Saracoğlu Stadyumu, gelegen in de wijk Kadiköy, zijn bepaald geen uitzondering op het cliché. Zo’n plek die als neutrale kijker aanzienlijk beter toeven is dan als uitsupporter. Hoewel het stadion inmiddels heel commercieel is vernoemd naar Chobani, een gigant in Griekse yoghurt, is de vijandige en rauwe sfeer gebleven. En het Turkse publiek opnaaien, laat dat – voor zover nodig – maar aan volksmenner pur sang José Mourinho over. Maar een fijn voetbalstadion is het ontegenzeggelijk.

Van buiten zou je dat niet direct zeggen, veel grijs, en compleet beplakt met sponsoruitingen. Al is de ligging midden in Kadiköy geweldig. Onder het stadion vind je ook twee vestigingen van Fenerium, de fanshop van de club, die ooit nota zelfs nog een vestiging in het Oude Noorden van Rotterdam had. De zaak op de Zwart Janstraat, nog met veel bombarie geopend door Dirk Kuyt, was overigens geen lang leven beschoren: naar verluidt haalden veel Turken hun shirtjes toch liever meebrengen vanuit het vaderland – waar ze aanzienlijk goedkoper waren. De fanshop van Galatasaray (er pal naast) verdween al even snel.

Rondom het stadion vind je ook veel standbeelden. Meest in het oog springend is de vuurtoren achter de noordtribune, een replica van die even verderop in de wijk aan de Zee van Marmara. Het is waar de club naar vernoemd is: Fenerbahçe betekent letterlijk ‘tuin van de vuurtoren’.

Ook staan er meerdere grootheden uit de clubgeschiedenis, drie standbeelden van voetballers van de club. De eerste is van voormalig aanvoerder Alex, die tussen 2004 en 2012 voor de Turkse club speelde en 136 doelpunten maakte in 245 wedstrijden. Het standbeeld, gemaakt door fans van Fener, werd gemaakt in 2012 terwijl hij nog voor de club speelde.

Daarnaast staat er ook een standbeeld van Lefter Küçükandonyadis, die bekend staat als één van de beste spitsen aller tijden van zowel Fenerbahçe als het Turkse nationale elftal.

Er pal naast staat het van Can Bartu, die niet alleen als voetballer voor Fenerbahçe speelde maar ook als basketballer. Bartu was een legendarische speler voor Fener en de eerste Turk die in een Europacup I-finale speelde, in 1962 namens Fiorentina.

Wie natuurlijk ook niet mag ontbreken is Mustafa Kemal Atatürk, de Vader des Vaderlands is overal in Turkije, maar zeker ook bij Fener. Hij bezocht de club enkele keren en zou een echte supporter zijn geweest. Je vindt hem pal naast het stadion, achter de Migros-tribune.

Eenmaal binnen in het stadion is de clubnaam mooi in geel en blauw op de tribunes geschreven, al zul je daar morgenavond niet veel van zien. De kleinere wedstrijden zijn lang niet altijd uitverkocht, maar tijdens de topwedstrijden zit het stadion stampvol. Als Feyenoord morgen weet te winnen is dat knap, ze spelen tegen veel meer dan elf man. Als bespelers van de Kuip kennen ze die ervaring goed, maar in Turkije is het publiek nog net iets feller. Winnen van een Turkse clubs op eigen bodem heeft altijd iets heroïsch, en is toch nog net iets mooier dan – we noemen maar een dwarsstraat – Valur Reykjavik.

Wij kijken alvast uit naar morgen. De aftrap is morgen al om 19:00 uur, in Turkije is het dan een uurtje later. En pin ons er niet op vast – maar het kan weleens een heet avondje worden.