Van 'zijn we er toch ingetuind' tot 'dit is een goed stel'

Dat het Olympiastadion van München een plekje in het hart heeft van elke Nederlandse voetballiefhebber, is niet overdreven om te stellen. Oranje speelde er immers z’n twee meest besproken interlands uit de geschiedenis, die generatie op generatie worden meegegeven. Eerst de pijn van het verlies in de WK-finale in ’74, daarna de ongekende euforie van ’88. De rush van Cruijff in de eerste minuut, de tergend langzame goal van Gerd Müller, en later natuurlijk die goal van Marco van Basten. Het commentaar van Theo Reitsma, Rinus Michels met de handen voor zijn ogen, we kunnen het allemaal dromen.

Voetbaltempel uit vervlogen tijden

Hoewel het Olympiastadion amper 35 jaar als voetbalstadion in functie was, heeft het voor drie eeuwen aan legendarische momenten opgeleverd. De Duitse wereldtitel, Nottingham Forest dat hier z’n eerste Europa Cup I won, Olympique Marseille met de enige Champions League-winst, en natuurlijk de beroemde – en vaak ten onrechte aan Stuttgart toegeschreven – warming-up van Diego Maradona. Allemaal vond het plaats in het Olympiastadion, om nog maar te zwijgen over de talloze overwinningen van Bayern en 1860 München. Maar na de ingebruikname van de Allianz Arena in 2005 werd het stil.

Monument van München en Duitsland in het algemeen

Vandaag de dag ligt het Olympiastadion er vrijwel nog net zo bij als toen. Het voor de Olympische Spelen van 1972 gebouwde stadion heeft, door z’n grote betekenis voor de stad München, Duitsland in het algemeen en de bijzondere architectuur, een monumentale status. Ideaal voor voetballiefhebbers om nog een klein beetje Münchener voetbalgeschiedenis op te snuiven. Dagelijks toegankelijk, en voor een paar euro mag je vrij rondlopen door het stadion. Maar tegenwoordig wordt er ook weer gevoetbald, een uitgelezen kans voor jongere generaties – waaronder uw razende reporter – die nooit de kans hebben gehad om deze iconische tempel te bezoeken.

Türkgücu München laat de lichten weer branden

De uitkomst? Türkgücü München, laten we zeggen, het Türkiyemspor van München. In de jaren zeventig opgericht door Turkse immigranten en recentelijk na een sterke opmars doorgestoten naar het Duitse profvoetbal, waardoor het stadsbestuur van München voor een probleem kwam te staan. Zo had men ineens vier volwaardige profelftallen in de stad, met maar twee stadions in gebruik. Bayern München had – nadat 1860 München de rekeningen niet meer kon betalen – het alleenrecht op de Allianz Arena, en laatstgenoemde club deelde het Städtisches Stadion an der Grünwalder Straße al met de onder-23 van Bayern München. Waardoor er voor Türkgücü maar één volwaardige plek binnen de stadsgrenzen overbleef: het 69.250 plaatsen tellende Olympiastadion.

Een mix van Turkse en Beierse voetbalcultuur

Hoewel er rond de wedstrijd Turkse muziek wordt gedraaid en de goaltune de grootste hit van Tarkan is, valt het met het Turkse karakter van Türkgücü overigens wel mee. Slechts twee Turken binnen de lijnen, en hoewel de tienkoppige harde kern nog begint met de beroemdste kreet uit Turkse stadions (bir, iki, üç, Türkgücü) klinkt toch al gauw het oerduitse ‘Auf geht’s Türkgücü kämpfen und siegen’ uit het gemêleerde gezelschap. Wie hoopte bij Türkgücü een goeie dürüm döner of een lekker broodje köfte te kunnen scoren, komt bedrogen uit: rode bratwurst met een emmer Paulaner is wat hier de pot schaft, als in de beste Bayern-jaren.

Een guur avondje

Uitverkocht is het nooit, en ook op deze besneeuwde avond tellen we maximaal 300 fans. Toch geeft het een mooi inkijkje in het bijzondere stadion, met dat unieke zeildak, vier enorme lichtmasten en twee klassiek oranje-zwarte scoreborden. Al begin je, alle nostalgie ten spijt, ook te begrijpen waarom Bayern München hier zo graag wilde vertrekken: Kou, wind en sneeuw hebben ook vanavond vrij spel en je zit hoe dan ook tientallen meters van het veld verwijderd.

Het Olympiastadion, een reis terug in de tijd

Tien minuten voor tijd hadden we genoeg gezien en besloten we de Olympiaturm te beklimmen, direct naast het stadion. Vanaf 189 meter hoogte heb je een fantastisch uitzicht over het Olympiastadion en zagen we de 2-2 van Türkgücü tegen FSV Zwickau nog vallen, maar daar ging het ons eigenlijk niet om.

Wie nooit de kans heeft gehad en toch iets wil proeven van het oude Bayern, de Oranje-geschiedenis in München en al die andere mooie momenten, kan een thuiswedstrijd van Türkgücü een unieke kans zijn om het Olympiastadion toch nog enigszins te ervaren. Ook nagenoeg leeg blijft het een indrukwekkende plek, en als je je ogen een beetje dichtknijpt zie je het allemaal helemaal voor je.

Beeld: Shutterstock, SANTOS