Het Westfalenstadion, nog even magisch als voorheen
Acht gele pylonen steken fel af tegen de hemel. Ze zijn beeldbepalend voor de skyline van Dortmund. De hoeken van het Westfalenstadion markeren de laatste grote verbouwing van het stadion, waarmee de capaciteit boven de 80.000 kwam. Het grootste stadion van Duitsland, en het zit eigenlijk altijd vol. Dat maakt BVB – of het nu goed of slecht gaat – de best bezochte club van heel Europa.
Meest beroemd is het stadion natuurlijk om z’n Gelbe Wand, de staantribune waar meer mensen op passen dan in pakweg de Galgenwaard of de Euroborg. Een muur van geel en zwart, want in Duitsland is iets in de clubkleuren dragen toch min of meer de standaard.
Al zijn er ook critici. Het zou er vaak stil zijn en volgens sommigen is de Gelbe Wand één groot cliché, maar dat een staantribune als deze uniek is in de wereld, staat als een paal boven water.
Misschien is het ook iets wat je pas begrijpt als je er een keer geweest bent, dat indrukwekkende gezicht dat eigenlijk nooit went of verveelt. Wel zou je kunnen betogen dat het mooier is om ernaar te kijken dan ook daadwerkelijk op de beroemde Südtribüne te staan. Als je er staat, is het vooral krap en ontgaat je een groot deel van de belevenis.
Borussia Dortmund is het geloof dat tweewekelijks zo’n enorme volksmassa naar het zuiden van de stad lokt. Al uren voor de wedstrijd bevolken ze de biergartens en parkeerplaatsen rondom het stadion, compleet met klapstoeltjes, koelboxen en campingbarbecues. Een dagje BVB duurt veel langer dan 90 minuten voetbal. Wie de club een keer ervaren heeft, begrijpt hoe meeslepend het is. Heroïek, maar ook een zekere tragiek hangt er rond de club. Grote successen en diepe dalen wisselen elkaar af in hetzelfde seizoen, en soms zelfs in dezelfde wedstrijd.
Neem alleen al dit seizoen: een uiterste matig jaar in eigen land met de trainer op de rand van ontslag, en dan toch ineens zo’n Europees succes. Vorig jaar: een zeker lijkende landstitel op de laatste speeldag in eigen huis verspeeld tegen laagvlieger Mainz. Wat volgde was een soort uniek collectief rouwmoment met fans en spelers. Geen gescheld, maar urenlang zwijgend tegenover elkaar staan en zitten. Een litteken voor de ziel, maar tegelijk iets waardoor je als supporter weet dat je hier voor altijd thuishoort.
Never a dull moment in Dortmund, waar soms Real Madrid van het veld geveegd wordt en dan weer een 4-0 voorsprong tegen aartsrivaal Schalke 04 in 4-4 eindigt. Die beroemde Revierderby missen we overigens wel, momenteel. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de UEFA Cup-finale van 2001 tussen Liverpool en Deportivo Alavés (5-4) of Leo Beenhakker die hier met Trinidad & Tobago tegen alle voetbalwetten in een punt pakte op het WK.
Er zit iets in het drinkwater in Dortmund, dat kan haast niet anders. Doe ons nog maar een paar goeie slokken.
Strobelallee 50, 44139 Dortmund
Dit verhaal is afkomstig uit 'SANTOS #26: Jetzt geht's los!' - onze nieuwste uitgave met het beste van voetballand Duitsland, het EK en de verschillende speelsteden. Bestel 'm nu hier!