'Je waant je hier soms net in een FIFA-reclamespotje, maar er is wel degelijk voetbalsfeer'
Namens het AD volgt SANTOS-hoofdredacteur Sjoerd Mossou vijf weken lang het WK in Qatar. Valt daar, tussen alle kritiek en commotie door, ook nog wat te genieten op het gebied van voetbalreizen en voetbalcultuur? We belden opnieuw, nu voor een tweede indruk.
(Dit is deel 2 van een WK-serie.)
Heb je inmiddels al een favoriet stadion in Doha?
,,Ik heb ze nu bijna allemaal gezien, de ene nog imponerender dan de andere, maar mijn favoriet is het 974-stadion. Dat is die met die containers, aan de haven van Doha: een stadion dat na het WK weer wordt afgebroken. Een collega opperde om dat stadion maar gewoon naar Rotterdam te verschepen, is het Kuip-dossier ook eindelijk opgelost. Dat gaat niet gebeuren natuurlijk, maar het is wél een echt voetbalstadion. Die containers zijn ook echt tof gedaan: de eettentjes zitten óók in containers verwerkt - en je kunt zelfs in zo’n container naar het toilet. En net zo belangrijk: het stadion voelt compact, met tribunes dicht op het veld.’’
Maar hangt er ook een beetje voetbalsfeer?
,,Ja, althans wel toen Brazilië en Argentinië er hun wedstrijden speelden. Vooral de Argentijnen zijn natuurlijk geweldig, die zijn hier met z’n tienduizenden. Ze nemen af en toe de complete stad over: ook in bijvoorbeeld Souq Waqif, de oude Arabische markt van Doha. Zelfs die markt is nep, zoals vrijwel alles hier, het is een levensechte replica van de markt die er vroeger stond. Maar de sfeer is daar wel écht leuk.’’
Daar kunnen we ons in Nederland weinig bij voorstellen.
,,Ik weet het, maar vooral de Noord-Europeanen hebben zich afgekeerd van dit WK. De rest van de wereld is hier in groten getale. Dat zorgt geregeld voor een mooie voetbalsfeer, ook buiten de stadions. Heb je die beelden gezien van Japanse fans die staan te dansen op Arabische muziek? Je waant je hier soms net in een FIFA-reclamespotje, met al die verschillende culturen bij elkaar, in een heel gemoedelijke sfeer. Veel is hier een facade natuurlijk, maar de mensen zijn hier - wat ingehuurde nepsupporters daargelaten - wel degelijk echt. En niemand is dronken hè? Volgens mij is er nog geen opstootje geweest.’’
In de stadions lijkt de sfeer soms een beetje doods.
,,Dat is in veel gevallen ook zo. Veel mensen hebben hier een favoriet land geadopteerd, maar dat doen ze doorgaans op een vrijblijvende manier natuurlijk. Ze genieten wel, maar echt als toeschouwers. Bij Qatar tegen Nederland was het soms echt doodstil, nota bene in een enorm stadion met 68.000 plekken. Het viel deze keer nog mee dat de Qatari zelf tot het einde bleven zitten.’’
Heb je buiten de stadions nog veel ontdekt op het gebied van voetbalcultuur ?
,,Dit weekend ga ik naar een grote tentoonstelling in het sport- en olympisch museum van Qatar, bij het Khalifa-stadion waar Nederland tegen de Verenigde Staten speelt. Daar hangen onder andere schitterende shirts, waaronder een collectie van Diego Maradona. Diego is hier sowieso populair: aan de boulevard kun je op de foto met zijn hologram. En in een hangar van het vliegveld staat een enorme privéjet met zijn beeltenis erop - ook dat is een soort tentoonstelling over Diego.’’
Dus als we je volgende week bellen, heb je een Maradona-tourtje gemaakt in Doha?
,,Ja, beloofd. En het ‘Hand van God’-shirt is hier ook te zien hè? Je kunt wel raden wie dat shirt gekocht hebben laatst, voor zeven miljoen euro op een veiling bij Sotheby’s. De Qatari, uiteraard. Die kopen alles.’’
Beeld: Shutterstock, BSR Agency