Het Estadio Nuevo José Zorrilla in Valladolid is een uiterst imposant stadion voor een club die maar moeilijk een constante rol van betekenis kan spelen in de Primera Division. Sinds de voormalige Braziliaanse topspits Ronaldo de touwtjes in handen heeft, wordt er echter omhoog gekeken. De stad Valladolid en het stadion zijn er in ieder geval klaar voor.
Het Estadio Nuevo José Zorrilla, vernoemd naar dichter José Zorrilla, ligt in het westen van de stad en heeft met zijn open zuidkant, hoefijzervormige dak en paarse kleuren een uniek karakter. Met alle parkeerplaatsen in de omgeving zou je denken dat je te maken hebt met een American football-stadium. Toch is het Estadio Nuevo José Zorrilla het bruisende hart van Real Valladolid, dat diep verankerd zit in deze stad die zich 200 kilometer boven Madrid bevindt.
Met hoge bezoekersaantallen is een goede sfeer altijd wel een zekerheid bij Valladolid. In 2022 werden er meer dan 23.000 seizoenkaarten verkocht. De gepassioneerde Grada de Animación aan de noordzijde van het stadion zorgt voor het meeste kabaal. Met de afname van ultra’s in het stadion hangt er bij Valladolid de laatste jaren steeds meer een familiesfeer. Daarnaast geven de paarse stoeltjes het Estadio Nuevo José Zorrilla een uniek karakter.
Geopend in 1982 voor het WK voetbal, bestond het stadion aanvankelijk uit niet meer dan twee hoge identieke tribunes tegenover elkaar. Het leverde dankzij de hoge ligging – 700 meter boven zeeniveau – gekscherend de bijnaam El Estadio de la Pulmonia op: het longontsteking stadion, vanwege het windtunneleffect. Gelukkig voor fans en spelers werd er in 1984 een tribune gebouwd aan de noordzijde van het stadion. Plannen voor verdere uitbreiding liggen in de vrieskast omdat Spanje het WK 2018 aan de neus voorbij zag gaan.
Real Valladolid Club de Fútbol werd opgericht in 1928 na de fusie van Deportivo Valladolid en Real Union. De club jojoot die al sinds eind jaren veertig van de vorige eeuw tussen de Primera en de Segunda Division. De Pucelas, speelden hun eerste wedstrijden op het Campo Taurina. Een stadionnetje naast de stierengevechtenarena Plaza de Toros aan de Paseo de Zorrilla. De arena staat er nog altijd, van het voormalige stadion is echter niets meer te bekennen.
In 2018 werd Ronaldo Nazário met 51% van de aandelen eigenaar van Valladolid. Met een modern stadion én zo’n twee uur rijden van zijn geliefde Madrid was Valladolid een logische keuze voor de Braziliaan. Elke transferperiode weer probeert Ronaldo spelers uit de Spaanse hoofdstad los te weken en te stationeren in Valladolid. Daarnaast heeft Ronaldo ook aandelen in een van de vele Ribera del Duero-wijngaarden in de regio. De gemeente van Valladolid kroonde Ronaldo zelfs tot ‘Bewaker van het Wijnmuseum’. In 2022 promoveerde Valladolid na één jaar afwezigheid weer terug naar La Liga. Hier heeft het de aspiraties om onder het bewind van O Fenômeno door te groeien naar iets wat het lang niet geweest is: een stabiele club in de Primera Division.
Als er een ‘Nuevo’ José Zorrilla-stadion is, is er uiteraard ook een voorganger met diezelfde naam. Van 1940 tot 1982 was het Estadio José Zorrilla aan de Plaza Juan de Austria de thuishaven van Real Valladolid. Het oude stadion lag luttele meters naast de rivier de Pisuega die door Valladolid stroomt. Een typisch Spaans gemeentestadion van de vorige eeuw met slechts één overdekte tribune. Nadat Valladolid in 1982 afscheid nam van het oude stadion werd het in 1984 gesloopt. Tegenwoordig vind je er een sportcentrum met tennisvelden en zwembaden.
Als er successen te vieren zijn, voornamelijk promoties, gebeurt dat op de Plaza de Zorrilla. Een groot plein in het centrum van de stad waar alle belangrijke straten samen komen. Op het plein vind je naast een fontein en het vorstelijke gebouw van de Cavalerie Academie van Valladolid ook een bronzen beeld van José Zorrilla, de naamdrager van het plein en het stadion van Real Valladolid. Jozé Zorrilla was een Spaanse negentiende-eeuwse toneelschrijver die geboren werd in Valladolid.
Naast een huldiging worden spelers bij titels ook getrakteerd op een bootvaart door de stad op de fameuze rondvaartboot La Leyenda del Pisuerga. Vanaf het Playa de las Moreras varen de spelers over de Pisuerga. De fans zingen ze vanaf de bruggen boven het water toe. Hoewel de kans vrij groot is dat je niet in Valladolid bent als er niets te vieren valt, is de boottocht nog altijd de moeite waard. De fans op de bruggen moet je er maar bij denken.
Waar je in Engeland op elke hoek van de straat rondom het stadion een pub tegenkomt, is dat in Spanje toch anders. De dichtstbijzijnde sportbar vind je op achttien minuten lopen van Estadio José Zorrilla. De Kokomo Sport Bar, gelegen aan de Calle Barbecho, hangt vol met vaantjes, sjaals en shirts van Spaanse voetbalclubs. Het paars van Valladolid voert uiteraard de boventoon. Ook kan je bij de Kokomo Sports Bar, naast lekker eten en drinken, uiteraard voetbal kijken op één van de vele schermen.
Vanuit elke uithoek in Valladolid rijden er bussen richting het stadion. Loop vanaf het centraal station ‘Campo Grande’ naar het Plaza de España, neem vanaf daar bus 8 richting Parquesol. Stap uit bij Calle del Monasterio de San Lorenzo de El Escorial en je bent in een minuut bij het stadion. Het Aeropuerto de Valladolid ligt op zo’n kwartier rijden van het stadion.
Tickets gaan vaak pas één week voor de aanstaande wedstrijd online in de verkoop. Te vinden op de officiële website van de club (https://www.realvalladolid.es/noticias/actualidad/etiquetas/entradas) kosten kaartjes tussen de €28,- en €80,-. Ook kan je bij Valladolid nog altijd je kaartjes kopen bij een loket bij het stadion.
Beeld: Shutterstock, BSR Agency
