Officieel is Watford geen Londen, maar wie een voetbaltrip naar de Engelse hoofdstad maakt kan Watford gemakkelijk bezoeken: qua reistijd is het soms sneller te bereiken dan sommige Londense clubs. Bovendien is het één van de gezelligste clubs van de Premier League.
Soms moet je als club in de marge een beetje geluk hebben. Dat een jonge supporter uitgroeit tot één van de grootste muzikale talenten van zijn generatie, bijvoorbeeld. In 1976 besloot Elton John bij zijn geliefde club Watford FC - toen nog in de vierde divisie - de leiding te nemen, en in zijn kielzog de nog onbekende Graham Taylor manager te maken. Aan de hand van de flamboyante zanger en de jonge manager klom de club binnen zes jaar op naar het hoogste niveau, waar het in meer dan 100 jaar Watford FC nog nooit gespeeld had.
Anno nu pendelt de club tussen het rechterrijtje van de Premier League en de top van het Championship, een prachtige positie als je ziet waar de club vandaan komt. Inmiddels is Graham Taylor er niet meer en Elton John niet meer in functie, maar hun legacy is nog springlevend.
Klein maar fijn, zo laat Vicarage Road zich het best omschrijven. Het bescheiden stadion aan de gelijknamige straat is al sinds 1922 het thuis van Watford en behoort met een capaciteit van 22.200 plaatsen tot de kleinere stadions in de Premier League.
Wij worden altijd erg vrolijk van fraaie, massieve lichtmasten. Op Vicarage Road zie je ze al van verre boven het stadion uittorenen, de vier grote lichtbakken die vanaf het dak schuin over het veld heen hellen. Ook mooi is de clubnaam aan de buitenkant van de Vicarage Road Stand (zie foto hierboven), waar de uitsupporters en het familievak zich bevinden.
Van binnen is Vicarage Road een grondig gerenoveerd, maar nog steeds heerlijk Engels stadion met vier verschillende tribunes en de fans boven op het veld. De beide lange zijdes dragen de namen van Elton John en Graham Taylor. De korte Rookery Stand is de plek waar de fanatiekere aanhang van Watford zit, al hoef je hier niet bang te zijn voor al te onvriendelijke taferelen.
Amper manager bij Watford zei Graham Taylor eens: “I am not here just to build a team, but to build a club.” Graham Taylor was geen man die bij de eerste de beste mogelijke stap omhoog het riedeltje over ‘een trein die maar één keer voorbij komt’ op zou hangen. Hij zou verdeeld over twee periodes, vijftien jaar lang aan Watford verbonden zijn. Groot was dan ook de schok toen hij in 2017 plotseling overleed, pas 72 jaar oud.
Binnen no-time werd de Rous Stand omgedoopt tot de Graham Taylor Stand en een jaar na zijn overlijden kreeg de grote manager zijn mooiste eerbetoon. Op de hoek van Vicarage Road en Occupation Road – pal voor de fanshop – verscheen een standbeeld voor, zoals het bijschrift luidt, ‘Watford’s greatest ever manager’.
Onlangs kwam er nog een gedenkteken bij, even verderop aan Vicarage Road. Op een zijmuur van de Cornerstone Church (op de hoek van Vicarage Road en Banbury Street) verscheen een prachtige muurschildering van een lachende Graham Taylor in een Watford-outfit, met een quote en een handtekening van de manager erbij.
Voordat Watford neerstreek op Vicarage Road speelde het ruim 25 jaar (vanaf 1898) op Cassio Road, ook wel de West Hertfordshire Sports Ground genoemd. Hoewel de voetbalclub al bijna 100 jaar vertrokken is bestaat het veld nog steeds. Vandaag de dag doet het veld dienst als cricketveld.
Iedereen met een fobie voor insecten kan hier maar beter aan voorbij gaan. Fans en spelers van Watford worden The Hornets genoemd, uiteraard als verwijzing naar de geel-zwarte shirts en clubkleuren. In het centrum van Watford vind je op de hoek van King Street en High Street een gigantisch standbeeld van een horzel (een wespensoort), een verwijzing naar de bijnaam van de club. Een beetje potsierlijk, een wesp van een meter of twee, maar The Hornets zijn er maar wat trots op.
De clubmascotte van Watford. Kreeg Crystal Palace-managers Roy Hodgson en Sam Allardyce over de zeik door hun aanvaller Wilfried Zaha op de hak te nemen. Die ging naar de mening van Harry the Hornet wel erg vaak op de grond liggen, en de grote wesp was niet te beroerd om dat even voor te doen, tot hilariteit van voetbalfans uit heel Engeland.
Recht tegenover de fanshop en het standbeeld van Graham Taylor zit pub ‘No. 8 at the Red Lion’. Het is een echte Watford-pub die op wedstrijddagen uitpuilt met fans waarvandaan je in no-time naar je plekje in het stadion strompelt.
Watford heeft veel van haar successen aan (inmiddels Sir) Elton John te danken, en de supporters zijn dan ook erg trots op de zanger. Er loopt rondom thuiswedstrijden van Watford zelfs een lookalike van hem rond, volledig uitgedost in een glimmende pak en uiteraard met een bijzondere bril. Hoewel ‘de echte’ Elton John zich niet meer bemoeit met de dagelijkse leiding van de club is de ‘Rocket Man’ nooit ver weg. Hij is nog altijd erevoorzitter van Watford en komt nog regelmatig naar de wedstrijden op Vicarage Road, plaatsnemend op de naar hem vernoemde tribune. En de volgende generatie dient zich aan, want zoon Zachary speelt in de jeugdopleiding van de club. Hoe mooi zou het zijn? Na alles wat Elton John voor de club betekend heeft, zijn zoon in het eerste elftal, ruim 50 jaar nadat de zanger zelf in de club stapte. Wij geloven graag in het sprookje.
Watford is een voorstad van Londen en dat betekent dat het goed bereikbaar is met het openbaar vervoer. Vanuit het centrum van Londen kun je het best de Overground nemen op station London Euston, in de richting van Watford Junction. Één halte voor het einde uitstappen bij station Watford High Street, vanwaar het nog zo’n tien minuten lopen naar Vicarage Road is.
Voor kaartjes kun je terecht op de officiële clubsite van Watford, waarbij het voor niet-topwedstrijden goed te doen is om aan kaarten te komen. Opvallend is ook de relatief lage prijs van de kaarten, voor een doorsnee affiche heb je voor amper 30 pond al een plekje op de middenlijn: Een schijntje voor Premier League-begrippen.
Beeld: Shutterstock
